İnsanın hayat-ı içtimaiyesini ifsad eden bir desise-i şeytaniye şudur ki:
Bir mü'minin bir tek seyyiesiyle, bütün hasenatını örter. Şeytanın bu desisesini dinleyen
insafsızlar, mü'mine adavet ederler. Halbuki Cenab-ı Hak haşirde adalet-i mutlaka ile mizan-ı
ekberinde a'mal-i mükellefîni tarttığı zaman, hasenatı seyyiata galibiyeti, mağlubiyeti
noktasında hükmeyler. Hem seyyiatın esbabı çok ve vücudları kolay olduğundan, bazan bir tek
hasene ile çok seyyiatını örter. Demek bu dünyada, o adalet-i İlahiye noktasında muamele
gerektir.
Eğer bir adamın iyilikleri fenalıklarına kemmiyeten veya keyfiyeten ziyade gelse, o adam
muhabbete ve hürmete müstehaktır.
Lem'alar - 88